1. Zebrany w dniu 11 grudnia 1519 roku sejm w Toruniu uchwalił rozpoczęcie działań wojennych przeciw Zakonowi Krzyżackiemu. 30 grudnia tegoż roku wojska polskie przekroczyły od zachodu granicę Zakonu. 2. Wielki Mistrz Albrecht ruszył również ze swoimi wojskami i 1 stycznia 1520 r. stanął o świcie pod Braniewem. Było zimno, mglisto. W Nowy Rok nikt nie pilnował baszt i bram miejskich. Krzyżacy bez oporu zajęli więc zamek braniewski i wymusili od mieszczan przysięgę wierności Zakonowi.
3. Rokowania między biskupem Warmii Fabianem
a Krzyżakami nie przyniosły pokojowych rezultatów. Krzyżacy twierdzili, że zajmują miasta Warmii
w imieniu papieża, aby uchronić Biskupstwo Warmińskie od "wrogich wojsk" – Nic tu po nas
– powiedział Kopernik, który był w poselstwie i nie wdając się w pertraktacje, opuścił Braniewo. 		4. Rozzuchwaleni Krzyżacy ruszyli na Frombork. Wobec zagrożenia Fromborka Kopernik zebrał załogę i przemówił: "Bracia, zostałem sam, inni kanonicy pierzchli. Krzyżacy palą podgrodzie, wasze domostwa, ale katedry nie zdobędą. Na mury!" 5. Hieronim wraz
z Wojciechem zajęli stanowiska obronne w baszcie.
– Niech Wojciech tylko naciąga kusze, jedna po drugiej, a ja będę strzelał.
6. – Dostał! Prędzej, podaj drugą kuszę… Dostał! I pancerz mu nic nie pomógł. – A teraz na drugą stronę baszty! Wojciechu naciągajcie prędzej! Hieronim celnymi strzałami skutecznie studził ochotę Krzyżaków do wdrapywania się na mur. 7. Krzyżacy zrezygnowali ze zdobywania zespołu obronnego katedry. Spalili miasto i wycofali się.
« część 8)